ดาว

ดาวก่อตัวเป็นกระบวนการที่มีความหนาแน่นสูงภายในภูมิภาคเมฆโมเลกุลในอวกาศระหว่างดวงดาวบางครั้งเรียกว่า "เพาะฟัก" หรือ " ดาวภูมิภาค -forming" การล่มสลายและรูปแบบของดาว [1]ในฐานะที่เป็นสาขาของดาราศาสตร์ , การก่อตัวดาวฤกษ์รวมถึงการศึกษาของดวงดาวกลาง (ISM) และเมฆโมเลกุลขนาดยักษ์ (GMC) เป็นสารตั้งต้นในการดำเนินการก่อตัวดาวและการศึกษาของดาวฤกษ์ก่อนเกิดและวัตถุหนุ่มตัวเอกเป็นผลิตภัณฑ์ของมันทันที มันเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการก่อตัวดาวเคราะห์อีกสาขาหนึ่งของดาราศาสตร์ ทฤษฎีการก่อตัวดาวเช่นเดียวกับการบัญชีสำหรับการก่อตัวของดาวดวงเดียวที่ยังต้องบัญชีสำหรับสถิติของดาวคู่และฟังก์ชั่นเริ่มต้นมวล ดาวส่วนใหญ่ไม่ได้รูปแบบในการแยก แต่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มดาวเรียกว่ากระจุกดาวหรือสมาคมที่เป็นตัวเอก [2] ดาราจักรชนิดก้นหอยเหมือนทางช้างเผือกมีดาว , เศษตัวเอกและกระจายดวงดาวกลาง (ISM) ของก๊าซและฝุ่นละออง ดวงดาวกลางประกอบด้วย 10 -4 10 6อนุภาคต่อซม. 3และมักจะประกอบด้วยประมาณ 70% ไฮโดรเจนโดยมวลกับที่สุดของก๊าซที่เหลือประกอบด้วยฮีเลียม สื่อนี้ได้รับการเสริมสารเคมีด้วยธาตุที่มีน้ำหนักมากกว่าซึ่งถูกปล่อยออกมาจากดาวเมื่อพวกมันผ่านพ้นช่วงชีวิตหลักของมันไป บริเวณที่มีความหนาแน่นสูงกว่าของเมฆระหว่างดวงดาวหรือกระจายเนบิวล่า , [3]ที่ก่อตัวดาวฤกษ์เกิดขึ้น [4]ในทางตรงกันข้ามกับเกลียวเป็นกาแล็กซีรูปไข่สูญเสียองค์ประกอบความหนาวเย็นของดวงดาวกลางภายในประมาณหนึ่งพันล้านปีซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการกาแลคซีจากการขึ้นรูปเนบิวลากระจายยกเว้นผ่านการควบรวมกับกาแลคซีอื่น ๆ [5]

สนับสนุนโดย บา  คาร่า

ในเนบิวลาหนาแน่นที่ดาวมีการผลิตมากของไฮโดรเจนที่อยู่ในระดับโมเลกุล (H 2 ) รูปแบบดังนั้นเนบิวลาเหล่านี้เรียกว่าเมฆโมเลกุล [4] การสังเกตบ่งชี้ว่าเมฆที่เย็นที่สุดมีแนวโน้มที่จะก่อตัวเป็นดาวมวลต่ำซึ่งสังเกตเห็นเป็นครั้งแรกในอินฟราเรดภายในเมฆจากนั้นมองเห็นแสงที่พื้นผิวเมื่อเมฆกระจายตัวในขณะที่เมฆโมเลกุลกระจายตัว ของมวลทั้งหมด [6]เมฆโมเลกุลขนาดยักษ์เหล่านี้มีความหนาแน่นทั่วไป 100 อนุภาคต่อซม. 3 , เส้นผ่านศูนย์กลาง 100 ปีแสง (9.5 × 10 14  กม. ), มวลสูงถึง 6 ล้านเท่าของมวลดวงอาทิตย์ (M ☉ ) [7]และอุณหภูมิภายในเฉลี่ย 10 K ประมาณครึ่งหนึ่งของมวลรวมของ ISM กาแลคซีที่พบในเมฆโมเลกุล [8]และในทางช้างเผือกมีประมาณ 6,000 เมฆโมเลกุลแต่ละคนมีมากกว่า 100,000  M ☉ [9]เนบิวลาที่ใกล้ที่สุดไปยังดวงอาทิตย์ซึ่งมีการก่อตัวดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ขึ้นคือเนบิวลานายพรานซึ่ง อยู่ห่างออกไป1,300 ลี (1.2 × 10 16กิโลเมตร) [10]แต่ต่ำกว่ามวลก่อตัวดาวฤกษ์ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับ 400-450 ปีแสงที่อยู่ห่างไกลในρออพเมฆที่ซับซ้อน [11]